تلسکوپ فضایی جیمز وب از زمان پرتاب در سال ۲۰۲۱، تصاویری تماشایی مثل زمینه ژرف جهان را برایمان ارسال کرده است. این تلسکوپ جزئیات دقیقی مثل کهکشانی با سن ۱۳٫۱ میلیارد را آشکار کرد. چنین اجرام دوردستی شاید از نظر بصری تأثیرگذار نباشند و به شکل تودههای سرخ تار در تصاویر ظاهر شوند، اما میتوانند چشماندازی شگفتانگیز را از دوران نوزادی جهان ارائه دهند. فضا و زمان در هم تنیدهاند. نور با سرعتی ثابت حرکت میکند، بنابراین تصاویری که توسط تلسکوپهایی مثل جیمز وب ثبت میشوند در واقع تصاویری از جهان مربوط به میلیونها یا حتی میلیاردها سال پیش هستند. هر چقدر حساسیت و دقت یک تلسکوپ بیشتر باشد، میتواند اجرام دوردستتری را رصد کند و به این ترتیب زمانهای دورتری را نمایش دهد. تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) بهعنوان قویترین تلسکوپی که تاکنون پرتاب شده است، حساسیت بسیار بالایی دارد. این تلسکوپ از نظر تئوری میتواند اشیایی در فاصلهی ۱۰۰ میلیون سال از زمان شکلگیری جهان را نیز ببیند. کل جهان از انفجاری کهن و وسیع به وجود آمده است که تا به امروز ادامه دارد. این جرقه که بیگبنگ نامیده میشود، نزدیک به ۱۳٫۸ میلیارد سال پیش اتفاق افتاد. بیگبنگ بهترین فرضیهای است که تاکنون برای موجودیت جهان ارائه شده است. با اینکه هنوز راهی برای رصد مستقیم بیگبنگ وجود ندارد، این نظریه ثبات خوبی دارد و طی چند دههی گذشته از سوی بسیاری از دانشمندان تأیید شده است. در اولین لحظات جهان در کسری از ثانیه پس از بیگبنگ همهچیز درون یک تکینگی قرار داشت که نقطهای بینهایت کوچک از فضا با چگالی بسیار عجیب و زیاد است و همه چیز را دربرمیگیرد. در لحظاتی کوتاه پس از تولد کیهان، جهان در دورانی موسوم به عصر پلانک قرار داشت. در این عصر کل جهان به قدری کوچک بود که فضا و زمان هیچ معنایی نداشت. سپس در بازهای زیر یک ثانیه، جهان وارد فازی موسوم به تورم کیهانی شد و برای یک لحظه تا حد زیادی انبساط پیدا کرد. جهان نوزاد شامل سوپ داغی از ذرات زیراتمی و پرتوها بود، بهگونهای که مانع از شکلگیری هر نوع ساختاری میشد.